Beni Özledin mi Be Blogum?

Yine mi aylar geçmiş?! Hem de 3 ay! 😦

Buraya yazmayı gerçekten çok özledim. Her gün buraya bir şeyler yazmak istedim ama günümü bir türlü düzenleyemedim. Düzenlediğim zamanlarda da önceliğimi buraya veremedim. Ne yardan ne serden misali, ne gelip yazabildim ne uzak kalabildim 🙂

Öyle böyle derken bitirdik he koca 2020’yi?

Sizi bilmem ama benim için inanılmaz öğretici bir yıl oldu. Hatta öğretici son 5 yıl oldu. Geçen yıl ayağımdaki kırık, bu yıl Corona derken tüm algım yıkıldı, bakış açım değişti, etrafımdaki insanlar değişti. En önemlisi ben değiştim. Dünle bile aynı insan değilim artık bırakın önceki yılları. Gerçek bir mengeneden geçtim. Geçiyorum diyelim. Hala bitmedi gibi sanki… Ama çok daraldım gerçekten. Nefes almak istiyorum. Kardeşimi görmek istiyorum. Tatile gitmek istiyorum. Arkadaşlarımla büyük bereketli sofralarda buluşmak istiyorum. Kulağımda müziğimle uzun yürüyüşler yapmak istiyorum. Yeniden dans etmek istiyorum. İtalya’ya gidip bilmediğim sokaklarda tanımadığım insanlarla selamlaşmak istiyorum.

Uykusuzluk, yorgunluk, stres, sinir, mutsuzluk, duygusal karmaşalar, kaygı, ülkenin ve dünyanın durumu, üstüne bir de Corona derken ruh, akıl ve beden sağlığımızı bir arada tutmanın hepimiz için çok zor olduğu günlerden geçiyoruz. Kimimiz çoktan saldık ama kimimiz insanüstü bir çaba sarf ediyoruz. Artık bu günlerin sonuna geldiğimizi düşünmek istiyorum.

Bana kalan süre benim için çok kutsal olduğundan onu nasıl değerlendireceğime de dikkatle karar veriyorum. Çıldırmak istemediğim için canımın ne istediği belirleyici oluyor. Kimi zaman canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Sadece saçma videolarda kaybolmak, yatıp uzanmak ya da uyuyana kadar Instagram’ın “keşfet” alanında dolanmak istiyorum. Bu istek de okay benim için. Her zaman her şey için istekli olamam. Canım ne istiyorsa o! Kimi zamansa kendime sürekli uğraş buluyorum. Bu bir dönem için oyun oynama oluyor. Elbette sıkılıyorum ve hedef değiştiriyorum. Bu kez dizi izlemeye başlıyorum. Dizilerden sıkılınca yemek yapmaya sarıyorum. Atölyeler, eğitimler, serbest stil çalışmalar 🙂 Fena da gitmiyorum Neslihancığım ve antinkuntinlezzetler sağ olsun (Antin Kuntin lezzetler konusunu merak ettiyseniz buraya tıklayarak daha detaylı bilgi edinebilirsiniz). Aha bu da son yaptığımız atölyeden 😀

Daha sonra ne dizi izleyecek, ne oyun oynayacak ne de yemek yapacak kadar sabrım kalmayınca ve hiçbir şeye dikkatimi o kadar uzun bir boyunca vermek istemeyince kendimi daha kısa olan filmlere veriyorum. Filmlere ayırdığım sürenin sonuna gelene kadar film seçmeye başlıyorum. Bir bakıyorum bir filmi iki güne üç güne bölmeye başlıyorum. İşte o zaman yeni bir uğraş bulmam gerektiğini anlıyorum 😀

Şimdi ise kitap okuma dönemimdeyim. Kendime Elena Ferrante’nin “Napoli Serisi”ni almıştım yılbaşı hediyesi olarak -hatta ilk kitabını bitirdim bile- belki bununla ilgili de bir yazı yazarım ne zamandır kitap incelemesi de girmemiştim buraya. Üstüne bir de işyerindeki yılbaşı çekilişinden de çok ilgimi çeken bir kitap serisi hediye olarak geldi. Hatta içlerinden bir tanesinin adı “İtalyan Masalları” (Hayatta tesadüf diye bir şey yoktur be!) ❤ Napoli Serisi bitince, ona başlayacağım. O zamana kadar da kitap dönemim kapanmamış olursa tabii.

Kalan zamanlarımda da sevdiklerimle uzuuuuuuun saatler boyunca videolu görüşmeler yapmak, online ya da koşarak gidip gelmedi alışveriş yapmak, örgü örmek ve buraya yazmak arasında kalıyorum. Çoğunlukla uzun video görüşmeleri galip geliyor. Şaşırdık mı? Sanmam 😀

Yine gelip beynimden geçen her şeyi bir kere bile okumadan arka arkaya yazdım, artık kaçabilirim 🙂 Napoli sokakları beni bekler!

fundaninharikalardiyari.com – © 2020 – Tüm Hakları Saklıdır.