Gözüm Yollarda Kalmıştı be Prime Video!

Kendimi bildim bileli tam bir yabancı dizi tutkunu olmuşumdur. En azılı olduğum dönemde ne Dawson’s Creekler, ne Buffy The Vampire Slayerlar ne de Ally McBeallar kurtulmuştur elimden. Hatırlıyorum da liseye daha yeni başladığım zamanlardı, prime time kuşağında oturup izlediğim yetmiyormuş gibi bir de gece yarısından sonraki tekrarları izlerdim tüm dizilerimin. Hatta bazen haftasonu tekrarlarını da…

Sonra “Lost” dönemi başladı (hem kelime anlamı hem de mecazi olarak hayatım da öyleydi :)), Prison Break, 24, Battlestar Galactica ve How I Met Your Mother ile devam etti. Dexterlar, Breaking Badler havalarda uçuştu. (CDlerini -evet CD vardı o zaman- almak için yaşadığım mücadeleleri anlatsam durum komedisi çıkar ortaya :D) Hayatımın büyük bölümünü yabancı dizilere verince, bir o kadarını da forumlara, bloglara vermeye başladım. Tek bir yöne odaklanabilen ya da emeğinin kıymetini bilen bir insan olsaydım bir şekilde kariyerimi oradan devam ettirirdim. Ama ne tek bir alana odaklanabilen ne de harcadığı emeğe kıyamayan bir insan olmadığım için hayat böyle gelişmedi tabii 😀

Dizilerde her bir bölümün kıymetini bildiğimiz zamanlardı. Çünkü ortada gerçek bir yaratım, gerçek bir anlatı vardı. Ahh hele o Lost yok mu o Lost! Bırakın bölüm isimlerini ya da yönetmenlerini, tüm sekanslarını sahne sahne ezbere bilirdim. Ömrümde başka hiçbir şeye o kadar dikkatimi verip hakkında o kadar düşünmemişimdir sanırım.

Sonra zaman değişti, dial-up bağlantılarımız da o güzel atlara binip gitti ahahahaha. İnternetle ve dizilerle ilgili her şey yaygınlaştı, yabancı dizileri ulusal kanallarda da bulmaya başladık. Bir süre sonra hayatımıza torrent onun ardından da streaming yöntemi girdi. Bir ara PopCorn’u ayrı, Kodi’si ayrı üstümüze dizi izleme yöntemi yağdı. Torrent de streaming de sanırım hala yerli yerinde duruyor internet aleminde ama diğer programlardan çok emin değilim. Zaten akabinde hepsinden çok daha bomba bir şey girdi hayatımıza, platformlar! İşte tam bu paragraf kadar olan sürede ben dizilerden yavaş yavaş uzaklaştım. Çünkü neredeyse yeni ve orijinal hiçbir şey çıkmıyordu. Sezonda 50 tane yeni dizi başlasa 3 ya da 4’ü bir sonraki seneyi görebiliyordu. Kalan hepsi kötü ve ucuz birer taklitti.

Ayağım kırılana kadar olan dönemde çok nadir yeni dizi izlemeye başladım. Ayağım kırıldığında ve akabinde Corona başladığında çöp bile bulsam izlemeye başladım -ki platformların biri o konuda hiç yokluk çekmiyor, neredeyse elimizi nereye atsak çöpe çarpıyordu 😀 Ta ki muhteşem bir şey olup da Amazon Prime ve Prime Video gelene kadar!

Prime Video, en çok sevdiğim ve en çok merak ettiğim (neredeyse) tüm dizilere ev sahipliği yapıyor. Yaklaşık 3-4 aydır ama en çok şu iki haftadır, yıllardır izlemediğim kadar dizi izledim. Fleabag sizin, Good Omens benim (Tanrı DAVID TENNANT’ı korusun!), The Boys sizin This is Us benim canım ne isterse içinde çılgınca kayboldum. Filmleri ve belgeselleri de oldukça güzel. Ya içinde JETGİLLER bile var arkadaşlar, daha ne olsun! ❤

Sadece yabancı içeriğe biraz daha yüklenmelerini dilerim. Bir iki İtalyanca dizi ya da film olsa çok daha severdim. Elena Ferrante’nin My Brilliant Friend’i olsa mesela ya da sıcak Napoli yazlarında geçen başka bir dizi. Üff ❤ Ya da Ferzan Özpetek’in güzel filmlerinden bir seçki olsa La Dea Fortuna’yı ya da Napoli Velata’yı izlesek fena mı olurdu?

Şimdi çılgınca yeni platformlarda açıldı, açılıyor ve açılmaya da devam edecek ama Prime Video bu güzel kataloğunu korur ve arayüzünü geliştirirse ben oyumu her zaman ondan yana kullanırım. Buffy the Vampire Slayer var ya, çocukluğum, ilk gençliğim var burada ❤

Filmler de gerçekten baya iyi. Knives Out izledim mesela bugün. Müthişti, Agatha Christie sevenlere özellikle tavsiye ederim.

fundaninharikalardiyari.com – © 2021 – Tüm Hakları Saklıdır.