O kadar yok ki! 😀
Yani düşünüyorum, geleceğimi düşünüyorum, heyecandan ziyade korku, kaygı, endişe var.
Kızkardeşimin tatil için ülkeye gelme ihtimalini düşünüyorum, o kadar düşük bir ihtimal ki ona da heveslenip plan yapamıyorum, belki gerçekleşemez, içimde kalmasın diye.
Bulunduğum yeri düşünüyorum, minik de olsa bana sağlayabileceği potansiyeli, aralayabileceği ve içinden süzülebilecek minik bir ışık demetini, yine endişe, kaygı ve korku ön plana çıkıyor. Rekabeti düşünürken bile yoruluyorum.
İlişkilerimi düşünüyorum -ki çoğu yok ahahahahah. Yapabilme ihtimalim olan tatilleri düşünüyorum, ülkemizdeki gidişle bu da bana bir umut ışığı yakmıyor. Olduğum anı düşünüyorum. İzlediğim, okuduğum şeyleri düşünüyorum. Gözlemlediğim kişileri, takip ettiğim haberleri, sınav sonuçlarını, iş başvurularını, insan ilişkilerini, yeme ihtimalim olan yemekleri, kurulabilecek arkadaşlıkları, taşınılabilecek şehirleri, tadabileceğim herhangi bir yeniliği.. Hiçbir şey ama hiçbir şey beni heyecanlandıramıyor. Heyecanlı olduğum hiçbir konu yok.
Doğumgünüm yaklaşıyor sayılır, ona da heyecanlanamıyorum. Yeni-eski hiçbir şeyin düşüncesi beni mutlu edemiyor, heyecanlandıramıyor. Herhangi bir duyguya giremiyorum. Neyse umarım bu da dönemsel bir şeydir.
fundaninharikalardiyari.com – © 2021 – Tüm Hakları Saklıdır.
Funda'nın Harikalar Diyarı 